Άσκηση και καρκίνος, ποιά η σπουδαιότητα
Μερικοί από τους κορυφαίους ειδικούς της Αυστραλίας στον τομέα του καρκίνου έχουν επισημάνει πως η άσκηση θα πρέπει να συνταγογραφείται σε όλους, κάτι που ισχύει και για τους καρκινοπαθείς. Η έλλειψη της άσκησης μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις.
Ο οργανισμός Clinical Oncology Society of Australia έχει εκφράσει την στάση του σχετικά με το ρόλο της άσκησης παράλληλα με τη χειρουργική επέμβαση, τη χημειοθεραπεία ή την ακτινοβολία κατά την περίθαλψη του καρκίνου.
H άσκηση έχει εγκριθεί από μια ομάδα 25 σημαντικών οργανώσεων υγείας και καρκίνου, μεταξύ των οποίων και το Cancer Council Australia- η πρώτη παγκόσμια επισήμανση της σπουδαιότητας της άσκησης ως βασικό συστατικό της θεραπείας.
Η βασική συγγραφέας, καθηγήτρια Prue Cormie από το Australian Catholic University, σημείωσε ότι η παραπάνω επισήμανση βασίστηκε σε “αδιαμφισβήτητα” αποδεικτικά στοιχεία. “Είμαστε πραγματικά στο στάδιο όπου η επιστήμη μας λέει ότι η έλλειψη άσκησης στους καρκινοπαθείς μπορεί να είναι επιβλαβής”, δήλωσε η Cormie.
Άσκηση και καρκίνος, ποιά η σπουδαιότητα
“Η άσκηση είναι το καλύτερο φάρμακο που μπορεί να δοθεί σε κάποιον ασθενή με καρκίνο, πέρα από τις παραδοσιακές θεραπείες του καρκίνου. Αυτό συμβαίνει διότι τώρα γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι που ασκούνται τακτικά αντιμετωπίζουν όλο και λιγότερες σοβαρές παρενέργειες κατά τη διάρκεια της θεραπείας τους όπως π.χ κόπωση που συνδέεται με τον καρκίνο, ψυχική δυσφορία, ποιότητα ζωής». Επίσης, έχουν μικρότερο κίνδυνο για υποτροπή ή να πεθάνουν από την ασθένεια, δήλωσε η Cormie.
“Εάν τα αποτελέσματα της άσκησης θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν σε ένα χάπι, θα το συνταγογραφούσαμε σε κάθε ασθενή με καρκίνο και αυτό θα αποτελούσε σημαντική πρόοδο στη θεραπεία του καρκίνου”, γράφει η Cormie. “Αν είχαμε ένα χάπι που ονομάζεται άσκηση, όλοι οι καρκινοπαθείς θα το έπαιρναν, ο κάθε εξειδικευμένος γιατρός στον καρκίνο θα το συνταγογραφούσε και θα το παρείχε η κάθε κυβέρνηση”.
«Η αντιμετώπισή μας απέναντι στον καρκίνο, και στο τι χρειάζεται να προσφέρουμε στους ανθρώπους για να έχουν περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης, πρέπει να αλλάξει. Όλοι οι ασθενείς με καρκίνο θα επωφεληθούν από τη συνταγογραφημένη άσκηση».
Η Nicole Cooper, 33 ετών, διαγνώστηκε με καρκίνο του εντέρου στο 4ο στάδιο και πιστεύει ότι ένας λόγος για τον οποίο εξακολουθεί να ζει είναι η άσκηση που ακολούθησε, ενώ υποβλήθηκε σε θεραπεία. «Όταν έλαβα τη διάγνωση του καρκίνου σε τελικό στάδιο, μου δόθηκαν δύο θεραπείες για την αντιμετώπιση του: χημειοθεραπεία και άσκηση», είπε.
“Ένα χρόνο αργότερα, είμαι σε ύφεση, έχοντας κάνει εξίσου πολλή άσκηση όσο και χημειοθεραπεία”.
Η Cormie ανέφερε ότι οι κατευθυντήριες γραμμές που βασίζονται σε έρευνες συνιστούν στα άτομα με καρκίνο να είναι τόσο σωματικά ενεργά όσο τους το επιτρέπει η τρέχουσα κατάσταση της υγείας τους και οι συνθήκες. Για να έχουν σημαντικά οφέλη, θα πρέπει να εκτελούν τουλάχιστον 150 λεπτά μέτριας έντασης αερόβια άσκηση την εβδομάδα και δύο έως τρεις προπονήσεις με αντιστάσεις.
«Αυτές οι συστάσεις θα πρέπει να προσαρμόζονται σε κάθε άτομο ξεχωριστά για να ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος επιπλοκών και να μεγιστοποιούνται τα οφέλη».
Australian Associated Press
